چند روز طول كشيد
چند روز رفتيم
همان مسير را
از شهيد ستاري تا عباس‌آباد
از خانه پدري
تا موزه دفاع مقدّس
نمي‌شد در يك روز تمام كرد
هر روز بخشي را
روز بعد جيپ جنگي و هليكوپتر
سرگرم مي‌شوند
سرگرم بازي
آن‌قدر كه به بخش بعدي نمي‌رسيم
ناچاريم برويم و دوباره بازگرديم
خدا را شكر كه رايگان است
بازديد از اين تجهيزات جنگي
ما علاقه‌اي به جنگ نداريم
كودكان‌مان را هم
قطعاً نبايستي مشتاق جنگ بار آوريم
اما
دشمن هست
ما دشمن داريم
تا وقتي آخرت براي ما اصل است
و دنيا براي غرب
دشمن داريم
او مي‌خواهد ما را به جهت خود بكشد
و ما نيز
او را در جهت خود
پس جنگ هست
چه بخواهيم و چه نخواهيم
تا دنياپرستي هست
وقتي مي‌دانيم جنگ قهري‌ست
ديگر نمي‌توانيم به اصل رجوع كنيم
اصل صلح و دوستي
ناچاريم جنگاوري را نيز به كودكان‌مان ياد دهيم
براي روزي كه نياز باشد
وقتي كه ما نباشيم
دشمن كه هميشه هست!
قال (عليه‌السلام): «مَعَاشِرَ الْمُسْلِمِينَ اسْتَشْعِرُوا الْخَشْيَةَ وَ تَجَلْبَبُوا السَّكِينَةَ وَ عَضُّوا عَلَى النَّوَاجِذِ فَإِنَّهُ أَنْبَى لِلسُّيُوفِ عَنِ الْهَامِ، وَ أَكْمِلُوا اللَّأْمَةَ وَ قَلْقِلُوا السُّيُوفَ فِي أَغْمَادِهَا قَبْلَ سَلِّهَا وَ الْحَظُوا الْخَزْرَ وَ اطْعُنُوا الشَّزْرَ وَ نَافِحُوا بِالظُّبَى وَ صِلُوا السُّيُوفَ بِالْخُطَا» (نهج‌البلاغه، خ66)
اى مسلمانان! لباس زيرين خود را ترس از خدا (و احساس مسؤليّت در برابر دشمنان حق) و لباس رويين خود را آرامش و خونسردى قرار دهيد; دندانهارا بر هم بفشاريد كه مقاومت جمجمه ها را در برابر ضربات دشمن بيشتر مى كند. زره را (با كلاه خود و ساعد بند) كامل كنيد و شمشيرها را قبل از كشيدن از نيام، تكان دهيد (تا به آسانى از نيام درآيد.) با خشم و بى اعتنايى به دشمن نظر افكنيد و به هر سو حمله كيند و ضربه بزنيد تا غافلگير نشويد; از فاصله نزديك با لبه تيز شمشير، حمله نماييد و با پيش نهادنِ گام، شمشير را به دشمن برسانيد! (ترجمه مكارم)
