چرا كوله؟!
واقعاً برايم سؤال بود
از همان روز اولي كه اولين فرزندم را به مدرسه فرستادم!
ما مدرسه را با كيف‌هاي صاف و ساده‌اي تجربه كرديم
كيف‌هايي كه اگر چه روي شانه حمل مي‌شد
اما كاملاً مستطيلي بودند
لبه‌هاي گرد نداشتند
شل و ول نبودند
من البته خلاف جريان اجتماعي حركت نكردم
براي بچه‌ها خريدم
به مدرسه رفتند
اما...
همان‌طور كه حدس مي‌زدم
مشكل به سرعت خود را نشان داد!
لبه‌هاي كتاب‌ها
دفترها
هر چه كه در چنين كيف‌هايي...
كيف كه چه عرض كنم
كوله‌هايي...
هر چه كه در آن‌ها حمل شود
كج و كوله مي‌گردد!
چند بار چند جاي شهر را در چند زمان مختلف جستجو كردم
كرديم يعني
با بچه‌ها رفتيم و اما
كيف قديمي
مانند آن‌چه در گذشته داشتيم نيافتيم
كيفي كه بشود بر پشت حمل كرد
مستطيلي باشد و لبه‌هاي كتاب و دفتر را نيازارد!
تا امسال:
تابستان به فروشگاه قم تحرير رفتيم
كيف ديديم
البته نه داراي بندي كه بشود بر پشت حمل كرد
اما
در همين حد هم كه مستطيلي بود
سفت و محكم
بچه‌ها استقبال كردند
خواستند و تهيه كرديم
يك ماهي را با همين كيف‌ها به مدرسه رفتند
كودكانم
راضي بودند
از اينكه كتاب‌ها و دفترها صاف مي‌ماند
به هم نمي‌ريزد و همه چيز هميشه مرتّب
سر جاي خود
اما...
از اينكه كيف را هميشه بايد يك طرف بدن حمل كرد
هم براي صاف نگه داشتن ستون فقرات مشكل
هم دستي كه بايد مشغول بماند
اين شد كه از خودم پرسيدم:
«چرا خودمان بند پشت برايش نمي‌دوزيم؟!»
رفتيم با هم بازار
نيم‌متر چرم مصنوعي خريديم
و چند قلّاب فلزي
خيلي قيمتي نداشت
نخ محكمي هم داشتم...
راضي هستند
خدا را شكر
بر پشت مي‌نهند
و هر روز به مدرسه مي‌روند و باز مي‌گردند
و هم‌مدرسه‌اي‌ها
و هم‌كلاسي‌ها
همه در شگفت
چون فرزندان عزيز من تنها دانش‌آموزاني هستند كه كيف‌هاي صاف دارند
كيف‌هايي كه كتاب و دفتر را خراب نمي‌كند!
واقعاً كوله‌پشتي مگر براي كوهنوردي نيست؟!
ما كه قديم‌ها فقط با آن‌ها كوه مي‌رفتيم
اين چه فرهنگي‌ست كه مدرسه را كوهنوردي فرض كرده
چرا بايد كودكان چنين كوله‌هاي نامناسبي براي تحصيل داشته باشند؟!
از كي و توسط چه كسي اين رسم پيدا شد؟!
از قضيه كوله بگذريم
يك اصل تربيتي در اين اتفاق وجود داشت
يك هدف ثانوي
اينكه فرزندانم يك مطلب مهم را فرا بگيرند
ياد بگيرند مجبور نيستيم سبك زندگي ديگران را تكرار كنيم
حتي اگر همه مسيري اشتباه را بروند
ما مي‌توانيم تنها كساني باشيم كه مسير درست را انتخاب مي‌كنيم
از تنها بودن در راه صحيح نهراسيم! :)
نظرات
خانه ي خانواده: سلام عليكم جالب بود ، خصوصا :
مجبور نبودن ، كه مثل ديگران زندگي كرد .
انتخاب ، انتخاب بهتر . يكشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۶ - ۱۲:۵۶ صبح
پاسخ: و عليكم السلام. تشكر.
مجله پارسي نامه: كاربر گرامي، سلام
در تاريخ شنبه 96 آبان 13 نوشته شما با عنوان كوله يا كيف؟ برگزيده شده و در جايگاه پيوندها در مجله پارسي نامه قرار گرفته است. دبير تحريريه ي اين انتخاب هايدي و دبير سرويس آن منيره غلامي توكلي بوده است. اميدواريم هميشه موفق باشيد.
شنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۶ - ۱۲:۲۵ عصردر تاريخ شنبه 96 آبان 13 نوشته شما با عنوان كوله يا كيف؟ برگزيده شده و در جايگاه پيوندها در مجله پارسي نامه قرار گرفته است. دبير تحريريه ي اين انتخاب هايدي و دبير سرويس آن منيره غلامي توكلي بوده است. اميدواريم هميشه موفق باشيد.
پاسخ: سپاس.
....: ممنونم:)جمعه ۱۲ آبان ۱۳۹۶ - ۱۰:۳۶ صبحپاسخ: :)
....: چه جالب:)خوشمان آمد
من هم امسال تقريبا معلم شدم و سر اين قضييه كه كاغذهايي كه به بچه ها ميداديم و كلي نامنظم و تا خورده تحويل ميدادن، مشكل اساسي داشتم
تا اينكه تصميم گرفتم وجود پوشه در كيف بچه ها را الزامي كردم تا ديگه به اين مشكل نخورم:)
فكر شما كجا و فكر من كجا!!!
البته من در مقام والدين دانش آموزانم نبودم و در حد يك معلم همين به ذهنم رسيد؛)پنج‌شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۶ - ۱۰:۴۱ عصر
پاسخ: بله خب، وقتي يك فرهنگ غلط رواج پيدا كند، آن‌وقت همه مجبور مي‌شوند هزينه‌ها را افزايش دهند؛ پوشه‌هاي پلاستيكي دگمه‌دار و از اين قبيل وسايل اضافه. تصوّر بفرماييد چقدر از همين فرهنگ‌هاي نادرست در سبك زندگي ما وارد شده، مثلاً در خصوص ازدواج، چقدر از مراسمات آن نابه‌جا و بي‌فايده و بي‌ثمر است، ولي همه مردم كشور ما؛ از ثروتمند تا فقير، خود را ملزم مي‌دانند به آن وفادار بمانند، به فرهنگي كه پايه و اساسي ندارد، فقط براي اينكه عادت داريم به عادات گذشتگان خود پايبند باشيم! معلم شدن‌تان را هم تبريك عرض مي‌كنم. خيلي خوب است. موفق باشيد. :)
