سبك زندگي شيوه زيستن است، راهكارهايي كه اعضاي جامعه براي سامان‌دادن به رفتارها و عملكردهاي خود برمي‌گزينند. گستره سبك زندگي مساوق با گستره عملكردهاي بشري‌ست. تا هر جا انسان قدرت تصرّف در دنيا دارد و مي‌تواند اراده و عمل كند، تا همان‌جا به سبك زندگي مرتبط مي‌شود.
اين گستره در دو محور طولي و عرضي قابل ملاحظه است:
سبك زندگي از لحظه تولد با انسان همراه است تا مرگ. هر فعلي كه از او صادر مي‌شود، لاجرم بر مشي خاصّي متكي‌ست كه ممكن است از هر منشأي حاصل شده باشد، از خانواده يا جامعه.
هر مقطع از عمر انسان نيز اگر مستقلاً ملاحظه شود، مملو از فعاليت‌ها و رفتارهاي متعددي‌ست كه طبيعتاً هر كدام بر منهجي خاصّ روي مي‌دهند.
محور اول را مي‌توان «فرآيند زندگي» ناميد، به حسب روندي كه در آن مستتر است و محور دوم را «مقطع زندگي»؛ مقاطعي كه هر كدام رفتارهاي خاصّي را الزام مي‌نمايد.
