مريم: خيلي قشنگ بودجمعه ۶ فروردين ۱۳۹۵ - ۹:۲۲ عصر

پاسخ: تشكر.

رونيا طهماسبي: خودمونيما عجب باحال بووووووووودجمعه ۲۹ فروردين ۱۳۹۳ - ۴:۳۰ عصر

پاسخ: و تشكر.

رونيا طهماسبي: وبتون خيلي باحال بووووووووووووودجمعه ۲۹ فروردين ۱۳۹۳ - ۴:۲۸ عصر

پاسخ: تشكر.

زهرا:

ليلاي قصه ي من..روزي،من با دل.عجيب مي سوزم

حتي دليلش را نمي فهمم .وقتي كه پر آسيب مي سوزم

يك سيب را بردار ليلا جان..قرمز ..و رويش عشق را بنويس

دل سرخ تر از سيب..قلب من،مثل دل اين سيب مي سوزم

اصلن نمي فهمم چقدر ..اما..چشمانم از باران.غمگين تر

آتش نمي فهمد چرا داغم..تب دار..پر لهيب..ميسوزم

گفته ست:عشق و عاشقي مرده..حق داشت از بس كه تبر خورده

ليلا ولي من...سرو پا برجا.در دست اين تكذيب مي سوزم

تسبيح دستان دل من را..هر دانه ذكرش سوره ي آه ست

تركيب عشق و دل..من عمري ست..به جرم اين تركيب مي سوزم

مثل اناري..دانه دانه سرخ..اشك از دو چشمان سرازير است

اين جا خراب آباد دنيا؛؛من..دق كرده از تخريب مي سوزم

عشق و من و ليلا كه مي سوزيم...مثل زليخا..ما كه مي سوزيم

دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۲:۰۱ عصر

پاسخ: شما با اين طبع شعر چرا از سايت http://www.shereno.com استفاده نمي‌فرماييد. فضايي بسيار ساده و راحت، قابل و توانا، براي ارائه اشعار و سروده‌هاي‌تان به سبك قديم و جديد؛ نو و سپيد، كه كوچك و بزرگ نظر مي‌دهند و ياري‌تان مي‌نمايند. به گمانم بسيار موفق‌تر خواهيد بود تا قرار دادن آن‌ها در كامنت ساير وبلاگ‌ها. حق يارتان.

زهرا:

تو آمدي و هواي گندم كردم

در دست گناه تو..خودم گم كردم

لعنت به خودم..كه من خودم را با تو

بي آبرو ترين مردم كردم

مثل سدي مقابل فكرم نشسته اي

تا بلكه وا نگردد..لبهاي بسته اي

عمري ست..اين تو..مثلن مهربان من

من را به نام حضرت عاشق شكسته اي

دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۲:۰۰ عصر

پاسخ: تشكر كه اين فضاي خالي را با سروده‌هاي‌تان عِطرآجين نموديد.

زهرا:

راه ما ..كج راهه شد يوسف بيا

يك!هزاران جاده شد يوسف بيا

دل اسير چشم دنيا كرده اند

شهر پر از دلداده شد ؛يوسف بيا

خود اسيران ؛دم ز ياري مي زنند

خودپرست؛!آزاده شد ،يوسف بيا

خون دل جوشد ز جان عاشقان

غم ز هجران زاده شد،يوسف بيا

عاشقي رسم بلاكش هات بود

حال رسمي ساده شد. يوسف بيا

خوبي كنعان ز يادش مي رود

پيش پا افتاده شد يوسف بيا

چشم بر راهم؛ زليخاي توام

مصر تو آماده شد.يوسف بيا

چشم ظاهر بين اين مردم ز بس

مست صدها باده شد. يوسف بيا

عشق از بس كه تنها مانده است

از نفس افتاده شد يوسف بيا

دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۲:۰۰ عصر

زهرا:

آن آينه ام كه خرد خردم بي تو

يك عمر به درد ..دل سپردم بي تو

گفتم كه بيايي و دوايم باشي

آخر تو نيامدي و مردم..بي تو

آن شيشه اي ام كه تو تگرگم بودي

يك عمر فريب داده..مرگم بودي

حالا كه مي روم مرا مي خواهي

حيف از بهارم كه تو برگم بودي

اسدي

دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۵۹ صبح

زهرا:

گنگ است چقدر كار و بارم.. يوسف

دل باخته ام و غصه دارم... يوسف

من تا ته دنيات..زليخا هستم

هرگز نرود به توبه كارم..يوسف

دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۱:۵۶ صبح