يك‌سالي مي‌شود كه با يكي از دوستان مباحثه فلسفه‌اي داريم
هدف فقط فهميدن انديشه فلسفي استاد حسيني (ره) نبود
كه درك كامل آن با تطبيق بر ساير مباني فلسفي
و عقل خودمان هم بود
يعني از هيچ گزاره‌اي نگذشتيم
مگر آنكه آن را انديشه كنيم و بررسي نماييم
و پس از تعقّل و ارزيابي بپذيريم
از ريشه‌ها شروع كرديم و از بنيادين‌ترين مباحث
آخرهاي بحث بوديم كه خبر همايش را شنيدم
آخرين دستاورد بحث خود را جمع و جور كرديم و يك مقاله شد
قصد داريم همه بحث را هم تدوين كنيم
اگر شد يك كتاب كه خيلي خوب است
اما از همايش
آن‌قدر سخنران داشت اين همايش و پنل و اين حرف‌ها
كه ارائه مقاله نكردند اصلاً
هنوز هم نشنيدم كه مقالات را ارائه نموده باشند
بعضي دوستان اما مدام سراغ اين مقاله را مي‌گيرند
گفتم بگذارم در وبلاگ
شايد به درد كسي بخورد از رفقا
از اين‌جا متن كامل مقاله را برداريد!
عنوان مقاله: «تحليل چگونگي كاربست ارزش‌هاي ديني در روش‌شناسي علوم؛ مطالعه موردي انديشه‌هاي استاد حسيني الهاشمي(ره) در فلسفه نظام ولايت»
و اما چكيده مقاله:
«استاد سيد منيرالدين حسيني الهاشمي(ره) براي كاربست ارزش‌هاي الهي در مباني روش‌شناسي علوم، تلاش نموده با مبنا قرار دادن «عقل متعبّد» بر اساس تبعيّت از روش انبياء و تعريف آن به «تسليم بودن عقل نسبت به دعوت انبياء» در توليد روش، به «روش متعبّد» دست يابد. روش متعبّد نه تنها با لحاظ تقدّمِ «ارزش‌ها» بر «شيوه تفكر» مي‌تواند «حجيّت» خود را اثبات نمايد كه به‌كارگيري آن در توليد علم به «حجيّت علم» نيز مي‌انجامد.
اين مقاله درصدد است چگونگيِ دستيابي به «حجيّت» در علم را مبتني بر حاكم شدن «ارزش» بر «روش»، بر اساس اعلام عجز و ناتواني عقل و شروع بحث از «اصول انكارناپذير؛ تغاير، تغيير و سنجش» تفسير نمايد و نشان دهد چگونه با لحاظ يك «مبدأ جبريِ» ناشي از «ادراكات تبعي» در «ظرفيت اوليه» و حاكم نمودن «عقل عملي» بر «عقل نظري» و به تبع آن حاكم شدن «جهت» بر «حركت»، مي‌توان علاوه بر تحليل «اختيار»، ملاك «حجيّت روش» را به تبع روش انبياء الهي كه «تسليم به وحي» و سپس «تعجيز با آيات» بوده، با «حفظ جهت» در سه عنوان «تسليم»، «بذل جُهد اجتماعي» و «استمرار تاريخي» تعريف نمود.»
اميدوارم گامي هر چند كوچك در تعالي انديشه اسلامي‌مان باشد!
