«هيچ كودكي اتاق شخصي لازم ندارد»
انسان جمعي خلق شده
جامعه‌پذير
نه نه
جامعه‌طلب
نياز به جامعه دارد
دنبال آن مي‌گردد اصلاً
تنهايي چه معنا دارد؟
آن هم در سنين رشد
در سنين كودكي
وقتي دقيقاً زمانِ با هم بودن است
با ديگران
ياد گرفتن
مگر بدون بودنِ با ديگران مي‌شود الگو گرفت
ياد گرفت
مثل آن‌ها شد
خوبي‌هايشان را
و دوري از بدي‌ها
اين اشتباه است
اشتباهي كه زياد شده
براي كودكان فضاي شخصي در نظر مي‌گيرند
اتاقي منحصر
جايي كه تنها باشد
مگر كودك مي‌تواند در جايي تنها باشد؟!
بايد باشد؟!
نظر من اين بود كه نبايد
و هست
تجربه كردم
ثابت شد كه بهتر است
نديديد خانواده‌هاي قديمي كه فضاي مشترك داشتند
چقدر كودكان باثبات‌تر
باهويّت‌تر
اجتماعي‌تر
هم‌جوش‌تر و ايثارگرتر چه بسا
اگر چه مي‌شد
اگر چه بارها فرصت فراهم
مي‌شد فضاهاي مستقلي در نظر گرفت
خصوصي
اما ابا كردم
دوري
سعي كردم نشود
فضاي مشتركي در خانه در نظر گرفتم
براي همه‌شان
كمدها در كنار هم
ميزهاي تحرير در كنار هم
كشوهاي لباس هم
البته همراه با چند پاراوان
ديوارهاي كاذب و متحرّك
براي همان مقدار اندكي كه فضاي اختصاصي نياز داشتند
مثلاً تعويض لباس
كودك وقتي تنها شود
از محيط اجتماعي دور
فردگرا شده
اينديويژوال
منزوي
ياد نمي‌گيرد تعامل كند
فوري فرار مي‌كند
در خلوت احساس راحتي بيشتر
در بزرگسالي هم همين
محبّت كمتري نسبت به اطرافيان
نسبت به انسان‌ها
او راحت‌تر در چرخ‌دنده‌هاي نظام سرمايه‌داري خُرد مي‌شود
[ادامه دارد...]
