«همه چيز مال خانواده است، نه مال پدر و مادر»
اگر بخواهيم لج‌باز نشود
اگر بخواهيم زور نگويد
اگر بخواهيم مراقب خانواده باشد
وسايل و اموال
اگر بخواهيم آسيبي به چيزي نزند
پرت نكند و نشكند
اگر بخواهيم زياده‌خواه نباشد
هي نگويد اين را بخر و آن را
گران‌خواه نباشد
بايد كه خود را «شريك» تصوّر كند
- اگه تلويزيون‌مون خراب بشه...
- اگه پولامون تموم بشه...
- اين كامپيوتر مال هممونه، اگه...
كلاً بايد «مالِ من» را با «مالِ ما» عوض كرد
تا جايي كه مي‌شود
مدام بايد تأكيد كرد
وقتي كوچك است
احساس كند شريك است
در تمام آن‌چه در خانه هست
احساس كند اگر آسيب ببيند
اموال خودش آسيب ديده
در خانه ما اين‌طور شده
بچه‌ها مراقب هستند
مراقب هم هستند
تا كسي بخواهد مثلاً صندلي را كج كند و قرچ آن در بيايد
ديگري جلويش در مي‌آيد:
«اين صندلي مال هممونه‌ها، داري خرابش مي‌كني!»
[ادامه دارد...]
نظرات
حسن ف: سلام. عيد شما و بچه ها مبارك باشه. طاعات قبول حق ان شاءالله.بسيار مطلب خوبي فرموديد. ولي گاهي بزرگتر خانواده مثل پدر يا مادر يا برادر بزرگتر يا ... براي اينكه بتواند بر ديگران بزرگي كند، تمام زندگي را مال خودش مي كند. مثل پول من، خانه من، ماشين من و ... .يعني بقيه وابسته به او هستند.سه‌شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۹ - ۶:۴۸ عصر
پاسخ: سلام. بله صحيح مي‌فرماييد. و بعد از آن، طرف مقابل هم تلاش مي‌كند از اموال او «بكند»! مثلاً پدر مي‌گويد: حقوق ِ من، خانه من، ماشين ِ من. مادر هم تلاش مي‌كند رصد كند حقوق او چقدر است و به هر بهانه‌اي خرج بتراشد: حالا كه پول داري برام فلان لباس را بخر، فلان كمد، فلان مبل، خانه را به نام من بزن. و خوشحال باشد كه بخشي از اموال او را به خود اختصاص داده! اين دعواها را هر جا مي‌شود ديد متأسفانه. ممنون.
