نوري: ممنون از فرصتي كه براي بارگذاري و نوشتن اين موضوع ميذاريد.
همه ي احساس سنگيني تربيت فرزند و واهمه اي كه از اون دارم توي همين موضوعه "الگو" ست. واقعا نميدونم چيكار كنم. مدام به خودم ميگم اين ديگه بار آخره كه جلوي بچه سر موضوعي با هم بحث مي كنيم.(آخه ما دوتا مثل بلندگو قورت داده هاييم خدا هم نكنه كه حرف همديگرو سر موضوعي قبول نداشته باشيم ديگه بايد خدا بياد بحث رو جمع كنه) ما دعوا نمي كنيم ولي زيااااااد درباره ي موضوعات مختلف صحبت مي كنيم فقط بلد نيستيم آروم باشيم و بچه كه متوجه نمبشه ما دعوا نمي كنيم بنابراين بد الگو ميگيره و 2 روز ديگه اونم سعي ميكنه با داد و هوار حرفش رو بزنه????. واقعا نميدونم بايد چيكار كنم. هي ميگم بيا بعد كه بچه خوابيد ميريم تو اتاق درباره اش حرف ميزنيم ولي آخرش آدم نميشيم كه نميشيم... واقعا يه وقتايي نميدونم اين عادات رو تقصير والدينمون بدونم يا خودمون مقصريم كه تغيير نكرديم خيلي فشار رواني زيادي بهم مياد وقتي به اشتباهات والدينمون تو تربيتمون فكر مي كنم و اصلا هم نميدونم چطور براي همسرم توضيحش بدم...آخه چرا انقدر زندگي سختهسه‌شنبه ۱۰ دي ۱۳۹۸ - ۱۲:۱۹ صبح

پاسخ: زندگي سخت نيست، تغيير كردن سخت است. آدم وقتي يك شكلي شده، حالا در بزرگسالي بخواهد يك شكل ديگر رفتار كند، اين دشوار است. زحمت مي‌خواهد. بزرگان به نشانه اعتقاد دارند. علامت. چون علّت تكرار اشتباه «غفلت» است. مثلاً بعضي يك انگشتري در دست مي‌كنند به اين عنوان كه ديگر فلان رفتار را تكرار نكنند. تا ببينند يادشان مي‌آيد و ترك مي‌كنند. يا مي‌شود يك رفتار خاص را قرار داد تا شرطي شود. مثلاً به انگشت اشاره دست راستش نگاه كند. اين را براي خود مي‌توان يك نشانه قرار داد. حالا تا بحث كش پيدا مي‌كند، به انگشتش مي‌نگرد و يادش مي‌افتد كه يك قرار مهم با خودش گذاشته، فوري با تغيير حالت، وضعيت، مثلاً خروج از اتاق، يا ايستادن، يا نشستن، حواس خودش را پرت مي‌كند تا بتواند سكوت كند. مي‌شود، ولي سخت مي‌شود. تغيير رفتاري كه تبديل به اخلاق شده سخت است. اما غيرممكن نيست. مطمئن باشيد، بدون شك، اگر در منزل بلند صحبت كنيد، كودك از همان دو سه سالگي بلند صحبت خواهد كرد. در خانه، در مدرسه، در كوچه، در مهماني. چون ياد مي‌گيرد سخن گفتن اين‌گونه است. زبان مادري را كودك از درون خانه ياد مي‌گيرد. از همان دوران جنيني، وقتي روح به او اعطا مي‌گردد، مي‌گويند معمولاً چهارماهگي. بعد از تولد هم كه بيشتر. چشم كودك به رفتار ماست، به سخن گفتن ما. عين همان را تقليد مي‌كند. يعني وقتي به اطرافيان مي‌نگرم، به دوستان و آشنايان، شيوه سخن گفتن و حتي لهجه هر كودكي درست عين پدر و مادرش است. اميدوارم در مسير آن‌چه صلاح است موفق و پايدار باشيد. ياعلي