خوشش آمد
لباس را كه ديد
قيمت را پرسيد
پنجاه هزار تومان
- دخترم تو ديگه خياطي بلدي
طرحشو ياد بگير خودت بدوز!

بازار رفتيم
يك پارچه‌فروشي خوب
قبلاً هم از او خريد كرده بوديم
تترون به رنگ‌هاي خيلي متنوّع
قبلاً متري 12 هزار تومان
اين‌بار 15 هزار تومان داد
مريم خودش انتخاب كرد
يك متر زرشكي برداشت و يك متر زرد

در خانه طرح را كشيد
الگوها را خودش آماده كرد
پارچه را هم بريد
كوك زد
در اين مرحله اندكي كمكش كردم
فقط جاهايي كه تنظيمش سخت بود
مثل يقه و نوارهاي رنگي آستين
بيشتر كار با خودش
زير چرخ گذاشت و دوخت
اتو كرد و خنديد!



ذوق كرد
خيلي خوشحال
پر مي‌كشيد
لذّت فراواني برد
مطمئنم بيش از لذّتي كه از خريد لباس مي‌برد
گفت:
«ديگه تو همه مهموني‌ها اينو مي‌پوشم، با افتخارم مي‌گم خودم دوختم!»

خدا انسان را خالق خلق كرده است
توليد كه مي‌كند
انگار به فطرت باز گشته
سرشار از خوشي و لذّت مي‌گردد
اگر لذّت ساختن را تجربه كنند
ديگر از خريدن و مصرفيدن لذّت نمي‌برند!

قال الأمير (ع): «اِنَّما اَنْتُمْ اِخْوانٌ عَلى دينِ اللّهِ، ما فَرَّقَ بَيْنَكُمْ اِلاّ خُبْثُ السَّرائِرِ، وَ سُوءُ الضَّمائِرِ، فَلاتَوازَرُونَ وَ لا تَناصَحُونَ، وَ لاتَباذَلُونَ وَ لاتَوادُّونَ.» (نهج‌البلاغه، خ112)
شما بر مبناى دين خدا برادر هستيد، چيزى جز آلودگى درونها، و بدى نيّت ها شما را از هم جدا نكرده، به اين لحاظ يكديگر را يارى نمى دهيد، و خيرخواهى نمى كنيد، و به هم بذل و بخشش نداريد و با يكديگر دوستى نمى كنيد. (ترجمه انصاريان)