لذت برده
اگر چه حاضري‌ست
كيسه‌اي يعني
اما خوش طعم
خوش عطر هم

صبحانه است
نان و پنير و چاي شيرين
برنامه يكشنبه صبح
سيدمرتضي خوشش آمده
از عطري كه اين چايي در مشامش پراكنده
به سخن آمد:
«خيلي خوشمزه‌ست!»



انتظار مي‌رفت مطالبه كند
اين‌كه
هميشه از همين چاي به ما بده
اما...

«چاي عطري نخر هميشه»
قبل از اين‌كه بپرسم چرا
پاسخ را خودش داد:
«تا به همه چايي‌ها عادت كنيم!»

تربيت را مي‌بينيد
اين است
قدرت اراده
در متربّي
كه بپذيرد تربيت را
رفتار و سخن الگوها را

من يادش دادم
وقتي پنير مي‌گرفتم
از يكي كه خيلي خوشش مي‌آمد
مي‌گفتم از پنيرهاي مختلف برايتان مي‌خرم
تا به يكي عادت نكنيد
فرداروزي مهماني مي‌رويد
ميزبان ناگزير نشود يك پنير مخصوص براي شما بخرد!

گفته بودم
چندين بار
كه انسان نبايد سخت‌گير باشد
در خوراك
سهل المؤونه بهتر
اين‌كه به هر آن‌چه مردمش عادت دارند
قانع باشد
كسي را مجبور نكند براي او به زحمت بيافتد
گفتم نبايد عادت كنيد
به يك خوراك خاص
و به اين مشهور شويد:
«فلاني فقط پنير فلان مي‌خوره! فسنجون نمي‌خوره! عدس پلو...»
اين بد است
يادشان دادم
و ثمره
امروز پسرم بلند از من مطالبه مي‌كند
مبادا او را به يك نوع از چاي عادت دهم
اگر چه خيلي از آن محظوظ گشته است
به حظّي وافر! :)

قال اميرالمؤمنين (ع): «كُلُّ شَىْء خاضِعٌ لَهُ، وَ كُلُّ شَىْء قائِمٌ بِه. غِنى كُلِّ فَقير، وَعِزُّ كُلِّ ذَليل، وَ قُوَّةُ كُلِّ ضَعيف، وَ مَفْزَعُ كُلِّ مَلْهُوف. مَنْ تَكَلَّمَ سَمِعَ نُطْقَهُ، وَ مَنْ سَكَتَ عَلِمَ سِرَّهُ، وَ مَنْ عاشَ فَعَلَيْهِ رِزْقُهُ، وَ مَنْ ماتَ فَاِلَيْهِ مُنْقَلَبُهُ» (نهج‌البلاغه، خ108)
حضرت امير (ع) فرمود: «همه چيز فروتن براى او، و هر چيزى قائم به اوست. ثروت هر نيازمند، و عزت هر ذليل، و قدرت هر ناتوان، و پناهگاه هر ستم رسيده است. سخن هر سخنگو را مى شنود، باطن هر خاموش را مى داند، روزى هر زنده اى به عهده اوست، و بازگشت هر كه بميرد بـه جانب او» (ترجمه انصاريان)