قبلاً بيشتر دوست داشتند
كودك كه بودند
خودم مي‌خوردم
با اشتها
پوست مي‌كندم و خُرد مي‌كردم
نمك كه مي‌زدم
همه دور هم
آن‌ها هم انگيزه پيدا مي‌كردند
براي خوردن شلغم

امسال كمتر تمايل دارند
بيشترش را بايد تنها بخورم
همان اندك را نيز
با بي‌ميلي
تغيير ذائقه‌ست ديگر
يا استقلال در تصميم‌گيري
انگار ديگر دوست نداشتند
تا اين‌كه...



در ميان هواي سرد
خيلي سرد
شلغم داغ
تازه پخته شده
گفتم برويد در حياط بازي كنيد
كمي سردشان كه شد
شلغم را دادم دست‌شان
گفتم اگر ميل داشتيد...

سيدمرتضي قاپيد كاسه را
تندي برد و مشغول خوردن شدند
زمان زيادي نگذشت
صدا زد كه هل من مزيد*
ظرفي ديگر فرستادم
و ديگر
و اين بار
در اين نوبت از پخت
فقط يك عدد شلغم به خودم رسيد
آن هم با زرنگي
اگر شتاب نمي‌كردم از دستم مي‌رفت! :)

قصه معروف و منكر در جامعه همين‌طور است
صد نفر اگر به پا خيزند
تا تك‌تك آدم‌ها را دعوت به معروف كنند
اما اگر از سوي ديگر
يك قانون
يك ضابطه
يك شرايط آئين‌نامه‌اي
وضعيت را بر هم زند
مي‌تواند هزارهزار از ملّت را به منكر سوق دهد
يا بر عكس آن...

شرايط عيني تأثير مي‌گذارد
جامعه را هدايت مي‌كند
آدم‌ها معمولاً در «شرايط» عمل مي‌كنند
كار دست حكومت‌هاست؛
شرايط ايمان پديد بياورند يا شرايط كفر
عمل خوب يا بد
مسأله اين است!

* به قول مولوي:
عالَمي را لقمـه كــرد و در كشيد
معده‌اش نعره زنان: هل من مزيد