صبحانه‌اش را كه تمام كرد گفت:
مي‌خواهم وقتي بزرگ شدم يك يخچالي بخرم
كه پايينش اينجوري باشد و بالايش آنجوري!
تا حرفش تمام شد گفتم:
چرا مصرفي آرزو مي‌كني؟!
خب توليدي آرزو كن!
بگو وقتي بزرگ شدم مي‌خوام يخچالي توليد كنم
كه اينجوري باشد
يك كارخانه توليد يخچال اصلاً بسازم
«آخه وقتي هست چرا توليد كنم؟!»
با تعجب پرسيد
و پاسخ دادم:
«هر چقدر هم كه باشد
تو هم بساز
تو بهترش را بساز
اين بهتره يا اين‌كه يكي ديگه بسازه تو بري بخري؟!»
آدم گاهي يك كارهايي مي‌كند كه نتيجه‌اش زود معلوم مي‌شود
ولي اين كارِ من
نتيجه‌اش به اين زودي‌ها مشخص نخواهد شد
يعني نمي‌دانم نتيجه‌اش چه شود
آيا فرزندانم به سوي اقتصاد توليدي سوق مي‌يابند؟!
يا تأثيري نخواهم داشت؟!
ولي در كلّ
فارغ از ثمره و نتيجه نهايي
خوب است كه واژه «خريد» را از دل و زبان فرزندانمان بياندازيم
و به جاي آن «توليد» را مرتكز كنيم
حداقل در آرزوهايشان!
