يك روزگاري
صدها سال قبل
همه چيز در دنيا به صورت «فردي» بود
دولتش ديكتاتوري بود
استبداد بود
«فردي» بود
تجارتش بر اساس تاجرهاي «فردي» بودند
يك‌نفر يك‌نفر تاجر بود
دخل و خرجش را خودش انجام مي‌داد
همه‌چيز در دنيا صورت «فردي» داشت
زراعتش، تجارتش،‌ درس‌خواندنش، دولتش، سياستش، روزنامه‌ش، همه‌اش
در اين دنيا
ما
يعني «قواي ديني»
و «راهنمايان اخلاقي بشر»
هم اگر «فردي» زندگي مي‌كرديم
تا حدودي معقول بود
روبه‌راه بود
عيبي نداشت
يكي در مقابل يكي
آن‌ها تنها بودند و ما هم تنها
اما امروزي كه همه چيز به صورت دسته‌جمعي و منظّم درآمده
دولت‌هايش دسته‌ها و سازمان‌ها دارند
تجارتش شركت‌هاي وسيع و محيّرالعقول شده
تبليغاتش مؤسسات وسيع دارند
مطبوعاتش نهادها تأسيس كرده‌اند
سياستمدارانش احزاب به وجود آورده‌اند
فلاحت و كشاورزي مكانيزه شده و به صورت شركت‌ها درآمده
در اين دنياي «سازماني»
اگر ما باز هم بخواهيم تك‌روي كنيم
به نظر من
نهايت «سادگي» (ساده‌لوحي) است
ما اگر
عمل دست‌جمعي نداشته باشيم
كلاهمان پس معركه‌ست
كه «هست»
كه «هست»!
براي اين‌كه همه چيز منظّم است
جامعه ما امروز همه‌چيزش «سازماني» و منظّم است
اگر ما بخواهيم بي‌سازمان و بي‌نظم پيش برويم
موفق نمي‌شويم
اگر اين حرف را پذيرفتيد
كه پذيرفتيد
اگر نپذيرفتيد
مثل پنجاه سال پيش
كه تا حالا همه‌مان خُرد شديم و له شديم و قواي‌مان تلف شده
و هر كس به راه خودش رفته
و هر كس با ديگري تضارب و تزاحم داشته
و مشكلاتي براي‌مان پيش آمده
و ديگران هزاران فرسنگ از ما پيش افتاده‌اند و رفته‌اند
ما همين‌جا هستيم
باز هم مي‌مانيم
ميل خودتان است
مي‌خواهيد بپذيريد
مي‌خواهيد هم نپذيريد!*

متن فوق را از روي نوار پياده كردم
نوار سخنراني امام موسي صدر
سال 1344
در حوزه علميه قم
در جمع علما و فضلاي حوزه
تكان‌دهنده است
نيست؟!
پس چرا تكان نداده است
پس از پنجاه سال؟!

ياد كلام مقام معظم رهبري**
سال 1374
كار سازماني و تشكيلاتي مانند استفاده از اتومبيل
در مقابل سواري بر اسب
تشبيهي براي كار فردي!

* منبع: http://sound.tebyan.net/newindex.aspx?pid=150301&MusicID=72529
** اشاره به كلام منقول در: http://rastan.parsiblog.com/Posts/110