اين را امروز گفت
تا به حال نمي‌دانستم
نگفته بود يعني

- اين‌قدر از عدالت براي ما گفته بودي
وقتي دست راستم را مي‌خاراندم
حس مي‌كردم عدالت نيست
ظلم شده
دست چپم را هم مي‌خاراندم تا به عدالت رفتار كرده باشم!



از خاطرات كودكي‌اش
تأثيرات اصرار بر عدالت
در ادامه اضافه كرد:

- هر دو با هم نياز به خاراندن پيدا مي‌كردند
بعد از مدتي كه به عدالت رفتار كردم!

اين را جدّي مي‌گفت
اين‌قدر جدّي گرفته بود
عدالت را
اين‌قدر اثر گذاشته بود
تأكيدي كه داشتم
در تمام طول زندگي
از كودكي‌شان
عدالت اين‌قدر مهم است
دروني شدن و ارتكازش

عدالت آرامش مي‌آورد
امنيت
حسّ امنيت
وقتي مطمئن باشد حقّش ضايع نمي‌شود
انسان ديگر چه اضطرابي خواهد داشت؟!
جامعه به آرامش مي‌رسد.

وَ سُئِلَ (ع) أَيُّهُمَا أَفْضَلُ، الْعَدْلُ أَوِ الْجُودُ؟ فَقَالَ (ع): الْعَدْلُ يَضَعُ الْأُمُورَ مَوَاضِعَهَا، وَ الْجُودُ يُخْرِجُهَا مِنْ جِهَتِهَا؛ وَ الْعَدْلُ سَائِسٌ عَامٌّ، وَ الْجُودُ عَارِضٌ خَاصٌّ؛ فَالْعَدْلُ أَشْرَفُهُمَا وَ أَفْضَلُهُمَا. (نهج‌البلاغه، ح437)
(از امام پرسيدند عدل يا بخشش، كدام يك برتر است، فرمود:) عدالت: هر چيزى را در جاى خود مى نهد، در حالى كه بخشش آن را از جاى خود خارج مى سازد. عدالت تدبير عمومى مردم است، در حالى كه بخشش گروه خاصّى را شامل است، پس عدالت شريف تر و برتر است. (ترجمه دشتي)