همه ما
اصلاً انسان
يك‌جور انگار در فطرت
در غريزه
تبليغ ساندويچ‌هاي يك‌متري را ديده‌ايد؟
كباب‌هاي يك‌متري؟
اصولاً غذاهايي در ابعاد بزرگ؟
كم نه
براي جذب مشتري
همين‌هايي كه در گينس هم ثبت مي‌كنند
براي شهرت
كيك مثلاً
به چه بزرگي
همبرگر هم
خوردني‌هايي عجيب بزرگ

اما انسان
مگر ما چقدر مي‌خوريم
چقدر مي‌توانيم؟
بزرگي چه فايده؟
ده تا كوچكش شايد بيشتر
از نظر مقدار
ولي «چشم» هم هوس خود را دارد
«اندازه» خيلي بيشتر به چشم مي‌آيد!

براي هر كدام يك پيتزا
معمولاً اين‌طور
اين‌بار اما فقط يكي
يكي به اندازه تمام سيني
چشم‌گير



چشم‌شان را گير انداخت
به چشم‌شان آمد
حسّ تازه‌اي
لذّت بيشتري
با اين‌كه در مقدار تفاوتي نداشت
فقط در ابعاد

خوردن فقط مزّه نيست
فقط بو
فقط طعم
ديدن هم هست
روح هم حتي
همه بهره‌اي دارند
فراخور توانمندي‌شان
«شهوت بينايي در خوردن» همين ابعاد است
زيبايي و چينش است
تنوّع رنگ‌ها و زيبايي آن‌ها

انسان چقدر موجود پيچيده‌اي
چقدر جزئيات دارد
محاسبه‌اش از توان خارج
به محاسبه‌اي كه خدا كرده اعتماد بايد
احكام براي همين
اخلاق
پروردگار صلاح و فساد اين پيچيدگي را مي‌داند
ما را مطلّع ساخته
تا خرابش نكنيم
از كار نياندازيمش
اگر به دستورالعمل و راهنمايش عمل كنيم!

قال سيد الأوصياء (ع): «كُلُّ مُقْتَصَرٍ عَلَيْهِ، كَافٍ» (نهج‌البلاغه، ح395)
هر چه بدان بسنده كردن توان، بس بود همان. (ترجمه شهيدي)