مسير اصلي از مرز بازرگان مي‌گذرد و به شهر وان در كنار درياچه وان تركيه مي‌رسد و از آن‌جا مي‌روند به قاضي انتبه و از مرز شمالي سوريه در كيليس تا دمشق مي‌روند. اين مسير از حلب و حمص مي‌گذرد. ولي هزينه بالا بود.

من نقشه را ديدم و پيشنهاد كردم از مرزهاي نزديك‌تر برويم تا هزينه كم شود. سرو (Sero) مرز ايران با تركيه در صد كيلومتري اروميه است. نخستين مرزي است كه ايران با تركيه دارد، اگر از جنوب حساب كنيم. از آن‌جا تا ديوان شايد هفت ساعتي باشد. جاده ديوان تا نُصَيبين در كنار خط مرزي عراق به صورت افقي از شرق به غرب كشيده شده است. نُصَيبين نيز نخستين مرز تركيه با سوريه است، اگر از شرق حساب كنيم! از نُصَيبين تا دمشق مسير مستقيمي وجود دارد كه به صورت مورّب شمال شرق سوريه را به جنوب غرب يعني دمشق متصل مي‌سازد. دوستان را متقاعد كردم كه امشب را در اروميه بخوابيم و فردا صبح زود برويم. مي‌گويند در جنوب تركيه كردهاي معارض دولت كه به پ.ك.ك مشهورند مستقر هستند! خدا به خير كند.

مسير سبز مسير اصلي است و مسير قرمز مسيري كه ما انتخاب كرديم:

عصر رفتيم بعد از خريد لير ترك از درياچه اروميه ديدن كرديم. چيزي شبيه درياچه نمك قم است، پر از نمك. خاك ريخته و درياچه را به دو نيم كرده تا مسير اروميه - تبريز كوتاه شود، ولي اكوسيستم منطقه را به هم زده، بخشي از درياچه شورتر شده و جانداران آن رو به نابودي گذارده‌‌اند. فعلاً ماشين‌ها را با پنج كشتي كوچك كه هر كدام حدود سي خودرو گنجايش دارد منتقل مي‌سازند،‌ تا يك پل تا آخر امسال بسازند و جاده را تكميل نمايند. چند روز پيش احمدي‌نژاد اين‌جا بوده و قول داده تا نوروز تمام شود.

اين هم مسير ما از نُصَيبين تا دمشق است، تمام بياباني و كويري، مانند كوير كوت در عراق. مسير اسراي كربلا از عراق تا شام از همين كوير بوده است.

بايد تركي هم ياد بگيرم. يكي از دوستان مي‌داند و چقدر كار ما راحت راه مي‌افتد. سوار كشتي شديم و به آن‌سو رفتيم، رايگان. چهل دقيقه‌اي طول كشيد، چون آهسته مي‌رفت. در بازگشت قايق موتوري گرفتيم، نفري 750 تومان.

در هتل قدس واقع در خيابان امام (ره) اتاق 106 روي تخت دراز كشيده‌ام و به خواب فرو مي‌روم. فردا روز كارهاي زيادي براي انجام دارم.