«خبرچيني بهايي ندارد»
خبر دارد
چيزي شنيده
اطلاعات است ديگر
مردم هم كمتر حساس
نسبت به كودكان
كودك همه‌جا مي‌رود
محذور اخلاقي كه ندارد
محرم و نامحرم هم
خانه اقوام را مي‌بيند
حرف‌هايشان را مي‌شنود
اطلاعاتي دارد كه شايد براي والدين ارزش داشته باشد
اما آيا ارزش خبرچين شدنش را دارد؟
قطعاً ندارد
قطعاً
كودك مي‌آيد و خبر مي‌آورد:
«مبل‌شان سبز رنگ است، تلويزيون‌شان به ديوار وصل است...»
عكس‌العمل ما چيست؟
والدين نبايد بپذيرند
نبايد مثبت رفتار كنند
حتي در صورت‌شان
نبايد كودك حس كنجكاوي و توجه را ببيند
بعضي كه اصلاً تشويق هم مي‌كنند
ديده‌ام كه مي‌گويم
مي‌پرسند يعني:
«چند تا اتاق داشتن؟ مبلاشون چند تا بود؟»
من كه حتي خبرچيني كودكان از هم را هم نمي‌پذيرفتم
وقتي مثلاً سيدمرتضي مي‌آمد و مي‌گفت:
«بابا سيداحمد از دفترش كاغذ پاره كرد»
- سيدمرتضي! اين چيزي كه گفتي چه ارتباطي به من داره؟
اگر دلت مي‌سوزه، به خودش تذكر بده
براش توضيح بده كه نبايد اين‌كارو بكنه
اگر دفتر تو رو پاره كرد حق داري بگي!
اثر داشته
از سرشان افتاده
ياد گرفته‌اند
خبركشي نمي‌كنند
البته يك مطلب ديگر را هم يادشان داده‌ام:
اگر دارد به همه ما ضرر مي‌زند
بايد خبر دهيد
مثلاً به گاز دست زده يا برق
چون آسيب آن به همه ما مي‌رسد
و به خودتان
پس نوعي شكايت محسوب مي‌شود
وقتي خبر بها نداشته باشد
خبرچيني بي‌ارزش مي‌شود
كودكان ترك مي‌كنند
اگر پدر و مادر به خبركِشي‌هاي كودك دل ندهند!
[ادامه دارد...]
