نمودار فرآيند هدايت اردوهاي راهيان نور

جلسه‌اي دعوت بودم و خواسته بودند از همه حضّار كه ايده‌هايي براي تقويت اردوهاي راهيان نور ارائه كنند. من انقلاب را به ماشيني تشبيه كردم كه راننده آن رهبر است و راه‌بلد امام زمان و مسير دين و مقصد رسيدن به قرب الهي. پس سه‌گانه «خدا، حجّت، رهبري» پديد مي‌آيد كه از يك‌سو هويّت هر كدام به ديگري گره خورده و از سوي ديگر ارتباط با هر كدام مقدمه ارتباط با بعدي‌ست.
سپس با اين مثال تصوير كردم كه فرد اعزام شده به اردوي راهيان نور مانند خودرويي‌ست كه مي‌خواهيم استارت بزنيم تا روشن شود. اردو كار استارت را مي‌كند. اما اگر چرخ‌دنده آن از جاي خود خارج نشده و با چرخ متصل به ميل‌لنگ درگير نشود و آن را نگرداند، نه تنها خودرو روشن نمي‌شود، بلكه يا استارت مي‌سوزد و يا باتري خالي مي‌شود. پس گفتن خاطرات از بزرگان جبهه مي‌تواند دو خطر داشته باشد، اگر نتواند به انقلاب متصل شود و ارتباط فرد را با مفاهيم بنيادين آن برقرار كند؛ يا او را زده كند و بگريزاند، يا انرژي معنوي‌اش را تخيله كند و احساس سيري كاذب پديد آورد كه ديگر فرد تمايلي به ارتباط بيشتر نداشته باشد. زيرا مي‌بيند اين مفاهيم ربطي به زندگي امروز او ندارد.
در نهايت مسير شش‌مرحله‌اي ترسيم شده كه فرهنگ جبهه موتور محرّكه آن است، به نحوي كه حركت گام به گام تا دستيابي به ارتباط با ربوبيّت پروردگار را فراهم كند.