گاهي شيفته هستي
براي هنري
عشق آن را دارد
فقط و فقط آن
يك‌جور متفاوت مي‌شود
آدم را رها نمي‌كند
هميشه با او

كارها را معمولاً مي‌نويسيم
براي نظم
جلوگيري از فراموشي
بچه‌ها هم ياد بگيرند
چيزهايي كه بايد بخريم:
- بنويس پنير بخريم
پنجشنبه كه با هم رفتيم بيرون!



سبك نوشتن را ديديد؟!
اصلاً يك حوصله‌اي

سيدمرتضي ديوانه طراحي‌ست
نقاشي
نقاشي نه به عنوان رنگ‌آميزي
بيشتر سياه‌قلم
فقط مشكي
نه
سياه‌قلم هم نه دقيقاً
طراحي فقط
رسم فني شايد
طراحي و ترسيم
كشيدن خطوط و شمايل
كاريكاتوري

دو سه تا كلاس رفت
تابستان‌هاي گذشته
هر كدام دو سه جلسه
نپسنديد
باب طبعش نبود
نه نقاشي و رنگ‌آميزي
نه سياه‌قلم و طراحي سايه‌دار
شايد بشود گفت گرافيك
طراحي لوگو مثلاً
بيشتر به درد نقشه‌كشي مي‌خورد
طبعش

انسان كلاً اين‌طور
وقتي دوست بدارد
در همه چيز داخل مي‌كند
همان را
هميشه همراهش است
در همه كارهايش
آن‌چه را كه دوست دارد
زمين نمي‌گذارد
«پنير» و «موش» مي‌كشد
حتي وقتي قرار است بنويسد «پنير»

حالا فكر كن «خدا» را دوست بدارد
بدون رضايت او كاري انجام مي‌دهد؟!
بدون حسّ حضورش؟!
بدون ملاحظه و توجه به امر و نهي‌اش؟!

نداريم كه غافل مي‌شويم!

قال قرآن ناطق (ع): «أَوَّلُ الدِّينِ مَعْرِفَتُهُ وَ كَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِيقُ بِهِ وَ كَمَالُ التَّصْدِيقِ بِهِ تَوْحِيدُهُ وَ كَمَالُ تَوْحِيدِهِ الْإِخْلَاصُ لَهُ» (نهج‌البلاغه، خ1)
آغاز دين شناخت اوست، و كمال شناختش باور كردن او، و نهايت از باور كردنش يگانه دانستن او، و غايت يگانه دانستنش اخلاص به او،  (ترجمه انصاريان)