آخرين گزارش

گزارش در سي و چهار پاراگراف نسبتاً طولاني تنظيم شده كه هر پاراگراف بيان‌گر يك مطلب مستقل است.
در نهايت فهرست اموال تحويلي اتاق معاونت فني ذكر شده است كه با تمثال مبارك حضرت امام و مقام معظم رهبري آغاز مي‌شود، قاب عكسي كه خود خريده و در اتاقم نصب كرده بودم و اتاق من در آن مؤسسه بزرگ كه ۳۰ دستگاه رايانه تمام‌وقت فعّال داشت تنها اتاق بود كه تصوير امام و رهبر به ديوار داشت!
يك هفته بعد از خروجم، قاب عكس را برايم پس فرستادند كه اين را جا گذاشته‌اي مردك!

دوران عجيبي بود، دوران چهارمين رئيس جمهور ايران. در آن سال‌ها مؤسسه ما هم درگير كار تنگاتنگ با وزارت ارشاد بود و من نيز عمله اكره اين دستگاه عريض و طويل محسوب مي‌شدم! تا آن‌جا كه كارمان مأخذشناسي منابع اسلامي بود پاي كار بودم، ولي وقتي ديدم شدم نوكر ماشيني كه به سمت دره حركت مي‌كنه و امروز و فرداست كه سقوط كنه، پريدم بيرون! اگر چه اين پريدن در آن زمان كار بسيار احمقانه‌اي محسوب مي‌شد. هنگام پريدن گزارشي نحس (سيزده صفحه‌اي!) نوشتم براي مديرم، فقط براي تحويل آن‌چه در تحويلم بود. اندكي محرمانه به نظر مي‌رسد، شايد گذاشتن متن كاملش روي اينترنت مناسب نباشد و نمي‌گذارم.
پ.ن. نمي‌خواستم بگذارم، ولي حالا كه دوران پلوراليسم در ايران به پايان رسيده است، مي‌گذارم تا همه بخوانند، البته با حذف نام اشخاص. انحراف فرهنگي خيلي خزنده است، يهو ليز مي‌خوري و در آن مي‌افتي و از ارتفاعات به دره و پستي سقوط مي‌كني. إن‌شاءالله خدا ما را از چنين سرنوشتي حفظ فرمايد.