ساماندهي وجوهات

از طرح‌هاي چالش‌‌برانگيز است. مرا كه خيلي نگران ساخت؛ ديدگاهي كه دوستان در اين زمينه داشتند. دفتر يكي از آقايان دعوت فرموده بودند. خواسته‌شان بسيار روشن بود؛ يك سامانه طراحي شود كه امكان پرداخت وجوهات شرعي را به صورت الكترونيكي و با اتصال به سامانه‌هاي آن‌لاين بانكي فراهم نمايد. مسأله ساده است و معمولاً مورد اقبال واقع مي‌شود. از نظر برنامه‌نويسي نيز تعقيد ندارد و بدون پيچيدگي قابل اجراست. حتي با تمام ايده‌هاي متصوّر؛ اين‌كه امور حسابداري و تراز مالي و ديگر امور محتمل را هم پشتيباني و مكانيزه و الكترونيكي نمايد.
اما يك چالش مهم فرهنگي در آن بود؛ كاهش ارتباط مقلّد با مبلّغ! وقتي خواسته را دريافت كردم،‌ اجازه گرفتم تا موضوع را موسّع بنگارم و تقديم‌شان نمايم. اين شد كه اين طرح را نوشتم كه ابتدا به ابعاد مدحش تصميم فوق مي‌پردازد و مكانيزم ارتباط مرجع با بستر جامعه را تبيين مي‌نمايد. هنگامي كه روشن كردم روش فوق چه گروه بزرگ و فعالي را دور مي‌زند و چه روابط فرهنگي اثرگذار و ذي‌قيمتي را قيچي مي‌كند، به ارائه يك پيشنهاد جديد پرداختم. پيشنهاد بنده سازمان‌دهي همين نيروهاي قدرتمند اجتماعي بود. قاعده عظيمي كه نهاد مرجعيّت بر دوش آن‌ها استوار است. افسوس كه البته طرح توجهي جلب نكرد و به منصه ظهور نرسيد. تنها يادگار آن، يك جلد كلام‌الله مجيد است كه با امضاي بزرگي به دست بنده رسيد.