پارادوكس طلبه برنامه نويس
چرا يك طلبه، يك روحاني، يك دانش‌آموخته حوزه علوم اسلامي برود و برنامه‌نويس رايانه شود؟ اين سؤال مهمي است. پرسشي در قالب يك مصاحبه ايميلي ارسال شده و پاسخ به صورت تفصيلي ذيل آن بيان.بله، خيلي مهم است كه هر كسي در تخصّص خود فعاليت كند. مگر انسان چقدر عمر دارد كه صرف چند تخصّص مختلف نمايد؟ اگر خارج از تخصّص خود هم عمل كند كه بدتر، استفاده بهينه نيست. من اما از همان سال نخستي كه طلبه شدم يك‌جوري درگير رايانه و برنامه‌نويسي بودم. پس از چند سال دوستي كه اتفاقاً هم طلبه بود و هم برنامه‌نويسي مي‌كرد اين ايميل را برايم فرستاد. مشخص بود پروژه‌اي است كه براي جايي انجام مي‌دهد. خواست پاسخ دهم. من نيز به دور از لفّاظي و پرده‌پوشي، سعي كردم عين واقع را برايش توضيح دهم. اين‌كه خودم هم مخالف اين مطلبم، ولي روزي كه من برنامه‌نويسي مي‌كردم واقعاً برنامه‌نويس‌هايي غيرطلبه نبودند كه به حوزه علوم اسلامي خدمات ارزان و مفيد ارائه كنند. مجبور شده بوديم خودمان آستين بالا بزنيم و نيازهاي روحانيت به رايانه را پوشش دهيم. من نيز چون از زمان دبيرستان مطالعاتي در اين زمينه داشتم، مي‌توانستم خدمت كنم، اين شد كه پاي در اين راه گذاشتم. اگر چه اگر مي‌توانستم برنامه‌نويسي نكنم و همه وقتم را صرف مباحث علوم اسلامي كنم، قطعاً امروز در طلبگي داناتر از آني بودم كه هستم.
